Psychologische veiligheid is een cruciaal concept voor het bevorderen van gezonde en productieve werkomgevingen – binnen organisaties, teams en bredere gemeenschappen. Het houdt in dat mensen zich vrij voelen om zich uit te spreken, feedback te geven en ontvangen, fouten te maken en te leren, en hun volledige potentieel te benutten. Dit vormt de basis voor duurzaam samenwerken, ontwikkelen en presteren.

Het werk van Harvard-professor Amy Edmondson heeft mij geholpen taal te geven aan wat ik dagelijks in de praktijk tegenkom en nastreef: het creëren van veilige leer- en werkcontexten waarin mensen het beste van zichzelf en elkaar naar boven halen. Edmondsons inzichten sluiten naadloos aan bij mijn aanpak en overtuiging dat psychologische veiligheid niet alleen een wetenschappelijk onderbouwd principe is, maar ook een essentieel uitgangspunt voor leiderschap, teamontwikkeling en organisatieverandering.

Hoewel het concept theoretisch goed is onderbouwd, zit de echte waarde in de toepassing: hoe creëer je die veiligheid in de dagelijkse praktijk? Wat vraagt dat van leiders, teams en professionals? En hoe maak je de vertaalslag van inzicht naar actie? Daar zit volgens Edmondson – en ook volgens mij – de ware kracht: in de vertaling van theorie naar werkbare praktijk. Van weten naar doen.

Edmondson bouwde voort op het eerdere werk van onder andere Ed Schein en William Kahn, die zich eveneens verdiepten in de relationele en culturele aspecten van samenwerking. Deze denkers benadrukken het belang van verbondenheid en collectief leren: mensen hebben elkaar nodig om te groeien.

In mijn werk geloof ik sterk in de kracht van collectieve ontwikkeling. Of je nu antropoloog bent of teamleider – leren doen we met én van elkaar. Daarom gebruik ik graag het begrip 'tribes': groepen waarin mensen samen nadenken, elkaar feedback geven, fouten en successen delen, en met vertrouwen kunnen overleggen. Soms begeleid ik dat proces in groepsverband, soms ook in individuele 1-op-1 trajecten.

Ik deel graag mijn kennis en ervaring – zowel de wetenschappelijke onderbouwing als de ‘magie’ van wat er in interactie tussen mensen kan ontstaan. Zodat individuen, teams en organisaties kunnen groeien. Van professional naar superkrachtige professional – mét impact.

---

Laat me weten als je graag een kortere samenvatting of een visuele indeling voor een webpagina wil!eden het werk van Harvard professor Amy Edmondson leerde kennen wist ik meteen dat haar werk mij taal kon geven bij wat heel wat ‘gewone’ superhelden op dagdagelijkse praktijk doen: bouwen aan psychologische veiligheid: zorgen dat mensen vrijuit kunnen spreken en feedback geven, fouten kunnen maken, hun beste zelf kunnen zijn, enzovoort.

Psychologische veiligheid is een concept dat van groot belang is in het promoten van gezonde en productieve omgevingen; in organisaties, onderwijssettings en binnen communities. Voor mij is het de basis van mijn werk. En hoewel het volgens Edmondson meer magie is dan wetenschap, zit er een flink stuk wetenschappelijk onderzoek achter. Maar het gaat er ook om hoe je hiermee aan de slag gaat. Je hebt een aantal wicked (magical?) skills nodig. En moed, al was het maar om bepaalde dingen te gaan benoemen. En daar zit volgens Edmondson de magie. En I agree!

Edmondson haalde als bij toeval haar mosterd bij die andere superhelden Ed Schein en William Kahn, dankzij een alerte reviewer die een wetenschappelijk artikel van haar las. Yep, ook superhelden hebben anderen nodig! En ik geloof sterk in leren in communities, van en met elkaar. Ik gebruik daarbij graag het woord tribes, want je bent een antropologe of je bent het niet. Mensen die samen gaan nadenken, elkaar feedback geven, fouten en successen delen. En soms ook eens veilig 1:1 met mij overleggen. Ik ben bereid om mijn kennis en ervaring (magie) te delen. Van superheld naar superheld.